COP 2.0 – Przemysłowa szansa dla Polski. Rozmowa z Włodzimierzem Fleischerem, prezesem Lubuskiego Klastra Metalowego

Czy mógłby Pan przybliżyć ideę Centralnego Okręgu Przemysłowego 2, dla wszystkich przedstawicieli polskiego przemysłu, którzy mogą nie być jeszcze zaznajomieni z tym projektem?

Włodzimierz Fleischer: Idea COP 2 ma swoje korzenie w okresie międzywojennym, kiedy to powstał historyczny Centralny Okręg Przemysłowy. Dziś – w zupełnie innych realiach gospodarczych i geopolitycznych – pojawił się pomysł, by tę koncepcję odświeżyć i dostosować do współczesnych potrzeb. Pomysł został zainicjowany przy okazji obchodów 50. rocznicy śmierci Eugeniusza Kwiatkowskiego, głównego twórcy pierwszego COP-u.

Tym razem jednak nie mówimy o jednym konkretnym regionie – jak to było przed wojną – ale o inicjatywie o charakterze ogólnokrajowym. Celem jest stworzenie największego okręgu przemysłowego w Europie Środkowej, obejmującego całą Polskę, ze szczególnym uwzględnieniem zachodnich województw: zachodniopomorskiego, lubuskiego, dolnośląskiego i wielkopolskiego.

Eugeniusz Kwiatkowski - wicepremier, minister przemysłu i handlu oraz minister skarbu w II Rzeczypospolitej, inicjator pierwszego Centralnego Okręgu Przemysłowego.

Kto stoi za tą inicjatywą?

Włodzimierz Fleischer: Koordynatorem projektu jest Polskie Lobby Przemysłowe – nieformalna organizacja skupiająca ekspertów związanych z przemysłem, w szczególności z przemysłem obronnym. Kluczową postacią w tym przedsięwzięciu jest profesor Paweł Soroka, który przewodzi zarówno Lobby, jak i pracom nad COP 2.0. Organizacja ta przygotowuje analizy, stanowiska oraz strategie działania.

Jakie korzyści może przynieść utworzenie COP 2.0 dla przedsiębiorstw i innych podmiotów?

Włodzimierz Fleischer: Korzyści są wielowymiarowe. Podobnie jak w przypadku klastrów przemysłowych, chodzi o zacieśnienie współpracy pomiędzy nauką, przemysłem i sektorem obronnym. Współdziałanie tych środowisk pozwoli na tworzenie nowoczesnych, polskich technologii – przede wszystkim na nasze potrzeby, ale również z myślą o eksporcie.

Szczególnie ważne są tzw. wyroby podwójnego zastosowania – takie, które mogą być wykorzystywane zarówno w sektorze cywilnym, jak i wojskowym. Przykładem mogą być chociażby drony, które początkowo rozwijane były z myślą o zastosowaniach cywilnych, a dziś odgrywają ogromną rolę w działaniach obronnych, choćby na Ukrainie.

Na jakim etapie znajduje się obecnie projekt COP2?

Włodzimierz Fleischer: Jesteśmy jeszcze na wczesnym etapie – fazie organizacyjnej. Inicjatywa została oficjalnie zaprezentowana m.in. podczas targów przemysłowych, gdzie spotkała się z bardzo pozytywnym odzewem. Została też powołana Rada Programowa, w której skład wchodzą przedstawiciele różnych środowisk: emerytowani generałowie, reprezentanci firm zbrojeniowych, przedsiębiorcy, naukowcy – szerokie grono zaangażowanych ekspertów.

Obecnie pracujemy nad pozyskaniem źródeł finansowania i budowaniem struktury organizacyjnej. Mamy już opracowaną strategię działania oraz propozycje sposobów finansowania – to oczywiście projekt wieloletni, którego wdrożenie zajmie sporo czasu, ale widzimy jego ogromny potencjał.

Wspomniał Pan o pozytywnym odbiorze podczas panelu targowego. Jak wyglądała ta dyskusja?

Włodzimierz Fleischer: Panel cieszył się dużym zainteresowaniem. Udział wzięli przedstawiciele różnych środowisk – zarówno przemysłowych, jak i naukowych – i szybko wywiązała się bardzo żywa dyskusja. Poruszono nie tylko kwestie stricte przemysłowe, ale również towarzyszące, jak rozwój budownictwa mieszkaniowego, logistyki, transportu czy szkolnictwa zawodowego. Te elementy są nieodłączną częścią budowy nowoczesnego zaplecza przemysłowego i dobrze pokazują, jak złożonym, ale i potrzebnym przedsięwzięciem jest COP2.

Gdzie zainteresowani mogą znaleźć więcej informacji?

Włodzimierz Fleischer: Zachęcam do odwiedzenia strony internetowej projektu: www.cop2.pl. Znajdują się tam wszystkie kluczowe informacje: strategia, propozycje finansowania, aktualności oraz plany na przyszłość. Zapraszamy do współpracy wszystkie organizacje i osoby, które chciałyby się zaangażować – projekt opiera się na szerokiej współpracy, ponad wszelkimi podziałami. To społeczna inicjatywa, która – mamy nadzieję – przekształci się w realne zmiany w polskim przemyśle.